Bu sabah balkonda yelkenlerin gösterisini fotoğraflayıp izlerken Mutluluğun ne demek olduğunu ve mutlu olduğum zamanları düşündüm.
Aklımdan geçen örnekler;
Dokuz ay karnımda taşıdıktan ve doğum sancılarını da çektikten sonra kızımı dünyaya getirdiğim ilk an hissettiğim duygu MUTLULUK.
Çok sevdiğim ve uzun zamandır görmediğim sevdiğim bir insanı aniden karşımda gördüğüm an hissettiğim duygu MUTLULUK.
Bir davete gittiğimde topuklu ayakkabılarım canımı çok yaktığında ve dayanılmaz hale geldiğinde fırsat bulduğumda ayakkabılarımı ayağımdan çıkardığım an hissettiğim duygu MUTLULUK.
Uzun kış aylarından sonra veya sıcaktan çok bunaldığımda buz gibi denize girdiğim an hissettiğim duygu MUTLULUK.
Herhangi bir nedenle banyo almam engellendiğinde ilk suya girdiğim an hissettiğim duygu MUTLULUK.
Uzun ve yorucu bir yürüyüşten sonra oturduğum ilk an hissettiğim duygu MUTLULUK.
Zorluklarla gerçekleştirdiğim bir projeyi bitirdiğim ilk an hissettiğim duygu MUTLULUK.
Bütün bunlar bana kıştan sonra bahar gelmesi gibi ; MUTLU olmak için MUTSUZLUĞUN ne olduğunu bilmek gerektiğini ve doğumun sancısız olmayacağı gibi mutluluğunda mutsuzluk yaşanmadan olmayacağını düşündürdü.
Dünyada yaşamımız boyunca acı-tatlı anılar, zorluklar ve mücadelelerle geçirdiğimiz yaşamın ardından sonsuzluğa gittiğimiz anda da MUTLU olacağımızı ve dünyada yaşamın bir imtihan, mutlu ve mutsuzluklar arasında geçen bir döngü ve ölümün de sonsuzluğa doğuş demek olduğunu düşündüm.
Mevlana'dan;
Ayağına batan dikenler, aradığın ‘Gül’ün habercisidir.
Sıkıntılar gecedir dinlen kederlenme sabah elbet olacaktır.Her şey üstüne gelip, seni dayanamayacağın bir noktaya getirdiğinde; sakın vazgeçme! İşte orası kaderinin değişeceği noktadır.
Üzülme! Çünkü Yaradan umudu en çaresiz anlarda yollar. Unutma, yağmurun en şiddetlisi en kara bulutlardan çıkar.
Beril ÖTÜGEN SAVUN
4.05.2014
